Zorro

Ook ik heb mijn huisje gevonden!

Vandaag precies 4 weken geleden hebben we Zorro bij de familie Hekkelman opgehaald. Zorro was op 25 augustus al in Nederland gekomen, maar aangezien wij nog een bruiloft hadden mocht Zorro 2 nachten bij de familie Hekkelman overnachten.

Zorro wil graag zelf vertellen hoe het hem vergaan is tot nu toe.

In Polen ging ik samen met een aantal andere honden in een busje naar Nederland. Toen ik na een lange warme rit eindelijk de buitenlucht te zien kreeg, was ik heel verlegen. Ik mocht in een auto mee naar Papendrecht. Na een dag durfde ik eindelijk uit de benche en dacht, dus hier blijf ik wonen. De familie had al een hond en uit polen was Santo nog meegekomen.

Op zaterdag 27 augustus, ik lag lekker buiten in de zon, kwamen er ineens hele rare mensen op bezoek bij de familie Hekkelman. Het waren een man en een vrouw met 2 kleine kinderen. Santo sprong meteen bij die mevrouw op schoot, maar ik bleef liggen waar ik lag. De kinderen gaven mij een biscuittje. En na een tijdje kreeg ik een tuigje om en mocht ik aan de riem meelopen. Tot mijn grote schrik liepen we weer naar een auto toe. Daar ben ik in de kofferbak gelegd op een zacht dekentje. Na een tijdje waren we dus bij de familie Sulsters thuisgekomen. Ik was bang en verlegen tegelijk. Na uitgelaten te zijn, heb ik veilig het warme mandje opgezocht.

’s Avonds gingen de kinderen naar bed. Mijn baasje en bazinnetje waren boven en ik wist even niet waar iedereen was, ik zag dat de deur open was, dus ik liep naar buiten. Daar zag ik een heg en op de één of andere manier viel ik plomp de sloot in. Ondertussen was mijn vrouwtje beneden gekomen en riep me. Ik kon niet terugroepen, aangezien ik bezig was om mezelf te redden. Een buurvrouw van verderop heeft me uit de sloot gevist. Waarom mijn baasjes zo moesten lachen was mijn niet duidelijk. Achteraf blijk ik behoorlijk groen van het kroos gezien te hebben. Ik ben meteen naar boven gebracht en heb een uitgebreide douche gekregen.

Daarna moest ik aan iedereen verder wennen, de nieuwe omgeving, de andere hondjes uit de buurt, de poezen, maar vooral de mensen. Wat zijn die aardig hier zeg!

Op donderdag zag ik mijn kans schoon en ben tussen de benen van mijn vrouwtje naar buiten geglipt. Mijn vrouwtje riep mij en ik ben aan de overkant van de straat in elkaar gedoken, ik dacht dat ze mij ging slaan, maar ze tilde mij op en bracht me thuis naar mijn mandje. Waw…vanaf die dag kreeg ik steeds meer vertrouwen.

Inmiddels heb ik mijn plekje gevonden. Als iedereen nu boven is, dan spring ik stiekem op de bank en ga dan lekker op de kussens liggen. Ook ben ik volgens mijn baasjes behoorlijk waaks geworden. Ik zie het als beschermen. Als er gebeld wordt, dan ga ik blaffen en als er iemand op bezoek komt die ik niet ken, dan ga ik tussen mijn baasjes en het bezoek in liggen. Van de week ben ik bij de dochter van de familie Sulsters op de bank gaan liggen. Zij is ook heel lief. Het jongetje is 3 en het meisje is 7, in het begin vond ik ze nogal druk en gromde ik als ze te dicht bij mij kwamen, maar nu hoeft dat niet meer. Soms wil ik nog wel eens grommen, maar dan ben ik het gewoon even zat om geaaid en geknuffeld te worden.

Tegenwoordig ga ik ook wel eens mee met de auto, in de buurt hebben ze een gaaf wandelgebied, dat heet Prinsenbos, ook is de zee in de buurt. Die ga ik binnenkort van dichtbij zien.
Ik moet zeggen, dat ik het super naar mijn zin heb bij de familie Sulsters en dat ze mij 100% zijn meegevallen. Ook zijn alle mensen uit de buurt lief. Ze hebben zelfs een dierenwinkel, daar mag ik ook wel eens mee naar toe en dan krijg ik een heerlijk hondenkoekje. Maar ze hebben daar nog veel meer lekkere dingen als gedroogde varkensoortjes etc. Voorlopig blijf ik hier lekker wonen en ga genieten van mijn oude dag.

Vanaf vandaag hoef ik ook op de dag mijn tuigje niet meer aan, ik vind het veel te leuk bij de familie en wil echt niet meer weglopen. Dit was mijn verhaal.

Wat wij als verzorgers van Zorro ervaren is, dat Zorro van een verlegen bang hondje nu een vrolijke kwispelende en lachende hond is geworden. Hij krijgt het soms op zijn heupen en dan neemt hij een sprintje, hierbij rent hij met 2 poten tegelijk en zijn oortjes wapperen vrolijk mee, ook kwispelt zijn staartje continu.

In het begin blafte Zorro niet, wij vroegen ons af of hij het wel kon. Ja dus… Zorro is een echte waakse hond geworden en is ook goed corrigeerbaar. Hij loopt super goed aan de lijn, de lijn laten we lekker los, want hij loopt toch niet weg. Tevens is hij van bang en verlegen verandert in een stoere hond die gezien mag worden.

Wij zijn blij dat Zorro in ons leven is gekomen en willen hem voor geen goud meer missen.