Rosa

Ik ben gevallen voor haar ogen, na één blik op haar foto op de site was ik verkocht.
Acht jaar oud en nog zoveel te geven.
Nog wel naar andere hondjes gekeken maar ik wist diep in mijn hart dat dit toch geen nut had, het was en bleef Rosa.
Dus na een aantal weken telefonisch en mail contact met Karin stond er geadopteerd op jou foto.
Je zou eigenlijk 31 juli komen maar onverwachts was er een plekje vrij op 10 juli, en na was aanpassingen op mijn werk kon je gelukkig meekomen.
Enigszins opgewonden stapte ik die dag in de auto op weg naar Apeldoorn.
En daar zat je dan in je bench, kleine Poolse Rosa, helemaal versuft van de reis.
Ik heb je eerst toch maar eens goed geknuffeld en daarna lekker op het gras gezet.
En daar liet je voor het eerste zien hoe dankbaar je was voor dit zalige groene goedje.
Ik snap dat helemaal na ruim 3,5 jaar in een kennel, wat moet dat hemels voor je zijn geweest.
Je schurkte heerlijk met je rug door het gras en maaide met je pootjes alsof je een rooibootje voortbewoog.
Tot op de dag van vandaag geniet je nog steeds ieder dag van het rollen en schurken in gras.
Ben ik even blij dat ik dat voldoende in mijn voortuin heb !
En wat ben ik blij met jou mijn kleine lieve dappere Rosa.
Vanaf de eerste dag liep je mee naar binnen of het de gewoonste zaak van de wereld was.
Je hebt nooit vanaf de eerste dag iets in huis gedaan maar alles keurig netje buiten.
Al heel snel wist je achter welk deurtje de pens staafjes bewaard werden.
En al heel snel sloot ik je in mijn hart.
Na een leven lang honden ben ik een jaar zonder geweest en begrijp nu niet meer hoe ik zonder kon, zonder jou !
Je bent zo bescheiden aanwezig maar toch iedereen houd van jou als je je oogjes op ze richt en zachtjes kwispelt.
Blij met elke zonnestraal geef je vanuit je lieve hart, niet heel uitbundig, dat bewaar je alleen voor mij, maar toch valt iedereen als een blok voor jou.
3,5 jaar in het asiel gewoond, ik verbaas me erover hoe snel je jezelf aanpast aan je nieuwe leven.
Autorijden, in het mandje mee van de Intra tuin, mee uit eten en lief liggen slapen onder de tafel, stofzuiger, radio, tv, het alarm 1e maandag van de maand, je maakt er niks van.
Je geniet alleen maar, je oogjes glanzen, je vacht begint te glanzen, je hebt een glimlach om je bekje als we naar het bos gaan,
en ik zie je hele wezen gelukkig zijn met mijn aandacht en liefde.
Het enige is dat je nog niet goed alleen kunt zijn maar dat begrijp ik heel goed en we voeren het langzaam op.
Mijn kleine harte hond, ik hoop nog vele jaren samen te zijn en goed te maken wat je zo lang hebt moeten missen.

Rosa heet nog steeds Rosa en woont nu in Wijster ( Drenthe)