Boef (Robin)

Uit mijn blog Oktober 2017 www.fluisterverhalen.nl/boef

Een blik van: Beer of Boef…?
Hij is er nu twee maanden, Boef en hij doet het geweldig!!
Vanuit Polen werd hij met 10 andere honden samen in een bus bij de Mac Donalds in Apeldoorn afgeleverd en sindsdien vergezelt hij mij, zo mogelijk, bij elke stap die ik zet. Toen ik een tijdje geleden zin kreeg om weer eens op de site van dutchy adoptions te gaan neuzen sprong zijn foto er meteen uit. Maar dan niet zo van ah en oh wat een leuke hond, nee het was de manier waarop hij de wereld in keek die mij raakte. Want eigenlijk wilde ik liever een teefje hebben en dan graag weer in het zwart net als Moira, terwijl deze hond nu juist goudgeel behaard was en met een zwart dek veel op een herder leek….En ik wilde helemaal geen herder, want die zijn zo pittig, dus de onlogische keuze voor deze hond hield me nogal bezig, maar het was niet anders: hij moest het zijn!!
Ik heb zijn filmpje en foto’s in de weken die volgden tot er weer een rit naar Nederland geboekt werd, bijna dagelijks bekeken en steeds werd ik door die blik geraakt, maar stiekem hoopte ik stiekem dat hij in het echt iets mooier zou ogen dan op het beeldmateriaal.
Eindelijk brak de grote ophaaldag aan en samen met mijn dochter en haar twee zoons gingen we Beer ophalen. Ja, het was toen nog de bedoeling dat hij Beer zou gaan heten vanwege het feit dat hij op de foto’s een enorme vacht leek te hebben.
De deuren van de bus gingen open en daar stond hij tweehoog in zijn metalen bench wat onzeker te kwispelen, bij mijn dochter die net achter mij stond sprongen tranen in de ogen en ze zei: “Het is net alsof ik hem herken!”
Ikzelf was ook zeer verrast door deze hond die nu heel anders oogde dan op de site en toen ik hem aankeek was daar weer die speciale blik waardoor ik meteen wist dat het goed was.
Ik had me er blijkbaar helemaal op ingesteld dat het een onooglijk beest zou zijn,
want toen men in de dagen erna tegen mij zei: ‘wat een mooie hond’ was ik oprecht verbaasd. Ook Moira ( ook via dutchy adoptions bij mij terecht gekomen) bleek in haar nopjes met het nieuwe huisgenootje uit haar moederland; bij de eerste kennismaking likte Beer haar keurig om de bek, waarna hem ze even naar hem keek alsof ze wilde zeggen: ’oh… ben je daar eindelijk’ en even onverstoorbaar als altijd haar eigen gang weer ging.
Maar voor Beer begon een nieuw leven vol avontuurlijke zaken met andere geuren, kleuren, geluiden, woordenwoorden, mensen, kinderen, teveel om op te noemen en in het begin heb ik hem een zeer consequente dagroutine aangeboden met stapje voor stapje een kleine nieuwigheid.
Het bleek dat Beer erg snel van begrip was en heel pienter alles oppakte, Moira hielp ook goed, want hij vindt haar erg leuk en doet haar graag na.

Alleen de naam Beer leek hem niks te zeggen, hij reageerde er gewoon niet op, maar toen hij voor het eerst los liep in het park en ik zomaar voor de grap ‘Boef’ riep, kwam hij zo enthousiast naar me toegerend dat ik dacht: ‘ah zo moet ie dus heten’!! En als tijdens nieuwe ontmoetingen wordt gevraagd: ‘hoe heet ie?’ en ik zeg ‘Boef’ dan reageert het dier daar meteen op en vertel ik vol trots dat hij zelf deze naam heeft uitgekozen….

Mei 2018

Waar Boef in het begin heel schrikachtig op geluiden en vooral op spelende kinderen reageerde is hij inmiddels het lievelingetje van de buurt geworden.
Alle kinderen willen hem graag aaien en als ze maar met Moira beginnen dan komt Boef er ook bij, alleen van die grote speelgoedgeweren moet hij niks hebben en die leggen ze dan gauw even weg.
In het park racet hij naar de mannen van de plantsoenendienst, werpt zich aan hun voeten ter aarde en wordt dan uitgebreid geaaid en beklopt.
Ook op het losloopgebied van Bussloo gaat het nu goed, in het begin vond Boef het zo spannend met al die vreemde honden dat hij al zijn haren op zette en wel een stekelvarken leek. Hij kan vrijwel met iedereen goed overweg, alleen honden die wat al te opdringerig en druk zijn krijgen een waarschuwend grommetje.
Afgelopen herfst heb ik hem geleerd naast de fiets te lopen en dat ging eigenlijk vanaf de eerste poging meteen prima. Moira was dit allang gewend en ik heb Boef gewoon tussen haar en de fiets gezet en met een tweezijdig korte riem aan de springveer vastgemaakt.
Met zijn drietjes fietsen we dan naar een parkje iets verderop waar ze beiden weer los mogen lopen. Als we thuiskomen gaat Moira die een stuk ouder is en dus wat minder ver kan lopen, via de voordeur naar binnen en maken Boef en ik nog een extra rondje. Hij is er nu bijna een jaar en niet meer weg te denken uit mijn leven.
Met zijn vrolijkheid, zijn speelsheid en zijn intense aanhankelijkheid is Boef echt een geweldige kameraad.
Een wandelende reclame voor de site van Dutchy adoptions!!