Suki (Bonnie)

Jeetje wat hebben wij geboft met Suki.!

Nadat we haar in februari op de site van dutchyadoptions hadden gezien was het vrij snel duidelijk, haar zochten we. Nadat we in 2011 na 17 jaar afscheid hadden moeten nemen van onze vorige hond hadden we besloten om weer op zoek te gaan naar een nieuwe huisgenoot. Al vrij snel kwam dutchyadoptions boven drijven tussen alle stichtingen op internet en na een maandje (elke!) dag op de site kijken zagen we Bonnie staan. Ze bleek nog beschikbaar en gelukkig werden ook wij door de stichting geschikt bevonden. En toen was het wachten geblazen. Op 25 maart 2012 kwam ze aan en konden we haar ontmoeten.

Het begon met de eerste ontmoeting bij Gidea thuis waar we Suki konden ophalen. Er waren ook nog andere mensen om hun hondje op te halen dus het was een beetje druk. Maar het maakte Suki niks uit, ze liep relaxed door de tuin en kwam meteen op ons en onze kinderen aflopen alsof zij ook onze foto had gekregen in het asiel in polen…. Wij keken elkaar een moment aan en dachten allebei het zelfde, wat is ze klein, lief, maar klein. Op de site stond kruising collie dus we hadden op een wat grotere hond gerekend maar nu zijn we superblij met haar kleinere formaat. Ze is net een stretch versie van een Jack Russel en met zo’n lief koppie en zo’n zacht karakter is het een perfecte hond voor jonge kinderen gebleken. Na het invullen van de papieren ging ze rustig mee naar de auto om naar haar nieuwe huis te gaan.

Thuis gekomen bleek weer hoe makkelijk ze was, even een rondje door het huis en de tuin, iedereen nog een lik over het gezicht geven en met een grote sprong op de bank. Daar ging ons eerste voornemen. We hebben haar wel naar boven getild zodat ze bij ons op de kamer kon slapen. Ze lag lekker in haar mandje te knorren en de volgende morgen werd ze pas weer wakker. Na een dag of 4 hebben we haar voor het eerst beneden gelaten ’s nachts en ook dat ging weer zonder mokken.

De eerste week keek ze een beetje de kat uit de boom en moest natuurlijk aan alles wennen maar geen moment had ik het idee dat het te spannend was. Onverwacht is ze de eerste week al geshowd door Otis op school en in de 2e week bij Toon. Beide keren verbaasde ze ons weer over hoe relaxt ze is. Ze begroette elk kindje even rustig en vriendelijk en lag heel rustig terwijl de kinderen over hun nieuwe hond vertelden konden.

In de weken erna is ze steeds vrolijker en zelfverzekerder geworden, ze komt vaak met een bal, stok, sok?, kaars??, schoen??!! Eheh, niet doen, aanzetten om even te spelen. Ze heeft voor het eerst gezwommen, en loopt al los waar het kan en houdt ons dan goed in de gaten. Het eten en drinken ging vanaf dag 1 prima dus dat is heel fijn. Haar favoriete plek is op de vensterbank liggen dus we noemen haar nu ook Suki de Kat. Zo ook tussen de was liggen is super.
Waar we nu wel nog mee bezig zijn is het zindelijk worden, dit heeft ze redelijk goed door (op een ongelukje na in huis) maar ze heeft nog niet begrepen dat ze ook ergens anders dan in onze tuin mag poepen, maar dit komt vast goed aangezien ze wel al door heeft dat plassen ook is toegestaan in het openbaar. Het idee is natuurlijk belachelijk dat ze tijdens een lange wandeling haar billen loopt samen te knijpen om dan bij thuis komst snel de tuin in te rennen om daarna weer ontspannen en met een glimlach op haar gezicht de bank op te kruipen. Maar goed we zien er de humor wel van in.
Binnenkort gaan we met haar op jonge honden cursus zodat we haar ook de Nederlandse taal kunnen bijbrengen, we verwachten dat dat zeker gaat lukken aangezien ze nu de eerste woordjes al kent.

Al met al is Suki een geweldig hondje gebleken en zijn wij heel gelukkig met haar.

Bedankt ook aan alle mensen die dit mogelijk gemaakt hebben.

Vriendelijke groet,
Richard , Rachel, Toon en Otis van den Berg en Suki