Mitch

Hoe een Pools hondje in Haarlem terecht kwam……
Ik zocht een maatje, ik vond jou. Ik werd op slag verliefd op je mooie ogen, de grijze kringen om je ogen, alsof je een brilletje droeg, net als ik. Je keek me aan op de foto: zo van “ben Ik niet lief”? Ja, je bent heel erg lief. Ik ben zo blij met jou.
Op de site van “baasjegezocht” stonden tientallen hondjes, die me allemaal lief aankeken, maar Jij werd HET, mijn Murzynek, mijn Mitch, Mitchie boy, Mitchi Prizzi, je hebt nu allerlei bijnamen, je luistert naar allemaal, alhoewel je favoriete woordje `koekje` is.
De adoptie ging heel vlot en op je foto kwam “Geadopteerd” te staan.Je was nu officieel van mij.Ik kocht alvast allerlei spullen voor je, zodat ik je gelijk kon gaan verwennen.. Een mailtje kwam dat je op 21 september in Holland zou arriveren. Die dag wordt dus gelijk je verjaardag!
Toen er gebeld werd dat je in Holland was en je om ong. half 11 s’avonds zou arriveren kon ik alleen nog maar elke 5 minuten naar buiten kijken of er al een auto aankwam. Er werd aangebeld en samen met die lieve vrijwilligster tilden we je met bench en al uit de auto in de hal.
Ze deed het deurtje open, ik keek en dacht: Hij ziet er nog liever uit dan op de foto! Kogancho, Lubescie, Prys, ik lokte je de bench uit met lieve Poolse woordjes en koekjes. Je staartje kwispelde en het eerste wat je daarna deed, was een plasje tegen de krantenbak Zo van:”dit is mijn terrein”. En dat is het nog steeds. Zodra je wat hoort in de gang, ga je bij de deur staan blaffen `wegwezen, hier woon ik`. We gingen gelijk na aankomst een blokje wandelen,je liep keurig mee aan de riem alsof je dat al geleerd had en mijn 4 katten liepen mee, ze snuffelden aan je en je vond het best. De waterputten waren erg interessant en aan elke auto rook je of je die herkende.
Je woont nu al weer drie maanden bij ons maar het lijkt veel langer. Net alsof je al jaren bij me bent. Je bent deel van mijn gezin, je bent mijn derde zoon, alhoewel je mijn eerste 2 zonen niet zo mag, je hebt het nu eenmaal niet op mannen. Ik vermoed dat je hele slechte ervaringen hebt gehad met mannen in het verleden, want op straat ga je ook altijd tekeer als je mannen ziet. Net zoals kinderen. Daar moet je ook niets van hebben. Je schrikt van hun geschreeuw: Kan ik me helemaal indenken. Het was natuurlijk lekker rustig in het asiel en in enen zit je ± 9 uur in de auto, vreemde mensen, vreemde geuren, kom je in een huis waar 4 katten lopen, andere taal, ander ritme…
En dan blijkt wat een superhond je bent. Want na 3 dagen kon je los lopen, zo goed luisterde je al. Kromp je eerst ineen als er een bus voorbij reed, nu loop je rustig door.Werd je eerst `gek` van rondscheurende scooters en rende je er blaffend achteraan, nu reageer je kalmer. (en mag je niet meer loslopen als ik vermoed dat er scooters in de buurt zijn, want toen je achter die scooters aanrende, was ik als de dood dat je aangereden zou worden).
Je kent al een heleboel hondjes uit de buurt en je begint altijd met blaffen, maar zodra je ziet welke hond het is, gaat of je staartje heftig kwispelen en ren je enthousiast op het hondje af of je kiest het hazepad. Maar met de meeste honden gaat het prima, alleen dominante reuen geven je een koekje van eigen deeg.
Je bent gewend aan het eten hier en kan nu uit een bak eten, in het begin wilde je alleen van de grond eten. Waarom weet ik niet, maar de eerste dagen voerde ik je brokje voor brokje omdat ik dacht dat je niet kon eten. Nu weet je dat de etensbak op de grond voor jou is en de bakjes op de keukentafel van de katten. Zolang ik jou maar eerst geef, jaag je de katten niet uit de keuken. Want je bent erg jaloers op de katten, zolang ze uit de buurt blijven van mij, is het ok. Kijkt er maar 1 naar mij, moet je hem-haar al wegjagen. Maar als je slaapt, kruipt er altijd eentje bij me op schoot, heel stiekum en dan zeg ik tegen ze `stil zijn, niet spinnen, dan wordt Mitch niet wakker`. En Jij knort als een varkentje als ik je onder je kin kriebel of op je buikje krabbel, je favoriete houding, lekker op je rug, kop op mijn schoot en ik maar aaien, anders krijg ik tikken van je pootjes. Zo van: “opschieten, doorgaan, het was net zo lekker”. Ja, meneer houdt van kroelen, wie niet?
Je kreeg met dierendag een eigen bedje, maar je slaapt liever bij mij op bed, dat vind ik prima, zo houden we elkaar lekker warm. ´s ochtends maak je me `zachtjes` wakker door over me heen te lopen en me af te lebberen, een lievere wekker is er niet.
We maken samen heel wat mee op onze wandelingen en ik geniet als ik je zo zie rennen, vogels opjagen of met andere hondjes spelen. Vooral nu er sneeuw ligt, gedraag je je als een pup. Door de sneeuw rollen, sneeuwballen achterna rennen. Mitchie, wat een genot om te zien. Ik Hou Zoveel Van Jou.
Je vertoont soms wat vreemd gedrag (schoenen bijten van het bezoek, met mijn sokken aan de haal gaan)maar ik begrijp je wel. Je hebt een verleden gehad, misschien ooit een `thuis`gehad in Polen, omdat je niet bang bent voor de stofzuiger, wasmachine of dergelijke, je hebt jaren bij Wanda gewoond en daar veel liefde gehad en je mist haar en misschien hondjes van daar. Maar de Poolse taal mis je niet, want we hebben Maryla Rodowicz om naar te luisteren!!!
Ik ben heel blij met je (en met Dutchy Adoptions want door hen kwam je bij mij wonen)en ik hoop nog heel wat wandelingen met je te maken en vele “kusjes” van je te krijgen, nog vaak wakker gemaakt te worden door je subtiele gewandel op mij en op nog vele uurtjes gezellig samen op de bank, tv kijken en dan gezamelijk in slaap vallen en ik wakker worden van jouw gesnurk.
Murzynek, Kogancho!