Mara (Ruda)

In een van de ergste sneeuwbuien van 2010, op 19 december gingen wij als gezin ons nieuwe gezinslid, onze eerste hond, ophalen in Apeldoorn.
Wij hadden Mara (toen nog Ruda geheten) op aanraden van een vriendin bekeken op de site van Dutchy Adoptions en we waren meteen verkocht.
De vrijwilliger van Dutchy, Nienke, was vriendelijk, open en eerlijk en zij zette alles op alles om zich ervan te verzekeren dat wij het gezin waren voor Mara en zij de hond voor ons. Ze vertelde dat de enige ´maar´ aan deze hond haar jachtinstinct was, waardoor omgang met katten niet tot de mogelijkheden behoort. Nu hebben wij geen katten en ook geen kattenwens, maar wel een konijn. Helemaal in de ban van ´de dogwhisperer´ besloten wij ondanks deze waarschuwing, dat Mara echt onze hond was en Nienke stelde alles in het werk om te zorgen dat ze met de eerstvolgende rit mee naar Nederland kon.

Een week na ons eerste telefoontje stonden we dus op de parkeerplaats in Apeldoorn vol ongeduld te wachten tot eindelijk onze hond uit de vrachtauto kwam. Wat hadden de honden en de chauffeur er toen al een lange rit opzitten. Helemaal uit Polen door de ene sneeuwbui na de andere…. Ik had een hoop frustratie verwacht en ook begrepen. Maar het tegendeel bleek waar. De meneer (ik weet helaas zijn naam niet meer) was heel vriendelijk en behulpzaam en binnen de kortste keren zaten we met Mara en haar paspoort in de auto op weg naar huis.
We kwamen midden in de nacht aan, lieten haar rustig uit, lieten haar ons huis verkennen en dronken er nog een wijntje op. Ze kwam meteen al met haar neus onder onze handen om een aai over haar bol vragen. Op dat moment wisten we: ze hoort bij ons.
Toen ze rustig de bench in liep en ging slapen, waagden wij het erop haar alleen beneden te laten en ook te gaan slapen.
Ze sliep de hele nacht door en werd pas wakker toen wij beneden kwamen.

Toen begon het wennen aan elkaar. Ze is een allervriendelijkste hond. Ze laat zich knuffelen, kussen, wegduwen, aanlijnen, wassen, in de bek kijken, storen bij het eten. Echt super. In huis was en is het nog steeds puur genieten. In het begin lag ze veel en kwam ze af en toe knuffels halen. Na een paar dagen vervingen we de bench door een mand. Spelen deed ze niet, hoe hard we ons best ook deden. Omdat ze al 4 jaar is, hadden we wel het besef dat het misschien niet meer zou gebeuren, maar we probeerden wel elke dag wat speelsheid te doen ontwaken. En hoera hoera, de laatste 4 weken heeft ze af en toe een gekke bui. Dat is geweldig, we spelen dan allemaal mee.

De eerste weken was het uitlaten een oefening in geduld. Ze trok erg aan de lijn, wilde vooruit, vooruit, vooruit. De kinderen wilden natuurlijk de hond ook graag uitlaten, maar we besloten al snel dat ze het eerst bij ons goed moet doen voordat de kinderen het kunnen proberen. Met consequent corrigeren lukt het inmiddels aardig om haar tijdens het wandelen naast ons te houden. We zijn begonnen aan een cursus en we merken dat het nog steeds met grote stappen beter gaat. Grote voordelen van de cursus zijn ook dat wij zien dat ze goed is in de omgang met andere honden en dat ze lekker los kan spelen met andere honden. Omdat ze zo sterk jachtgedreven is (ze springt over 2 meter hoge schuttingen als ze ergens een kat heeft gezien) laten we haar nog niet los lopen. Daardoor is zij altijd de aangelijnde hond, waar andere honden wel los kunnen lopen. De cursus biedt hiervoor een ideale oplossing.

Het konijn heeft inmiddels een plekje op een van de kinderkamers gekregen. Het was toch een brug te ver voor ons en Mara om konijn en jachthond aan elkaar te laten wennen.

Een paar weken geleden belde Nienke nog een keer om te vragen of alles naar wens verliep. Wij gaven aan dat we heel blij zijn met Mara. Ik stelde ook een vraag over haar gezondheid. Ik ben zeer onder de indruk van de behulpzaamheid in het vinden van antwoorden. Helaas is inmiddels gebleken dat we het toch bij de dierenarts moesten laten uitzoeken. De problemen die Mara heeft hebben overigens niets te maken met haar verblijf in het asiel en zijn inmiddels al een stuk beter onder controle.

Over Mara raak ik niet uitgeschreven. Ze is zonder enige twijfel een verrijking voor ons gezin. Het is spannend een hond te adopteren als je geen kennis hebt kunnen maken. De eerlijkheid en ervaring van de vrijwilligers van Dutchy Adoptions hebben in ons geval tot een goede match geleid. We kunnen Mara niet meer wegdenken uit ons leven.

Groetjes
Familie Uffing.